เส้นสีเดินทาง… มายั่วยุคนอ่านให้อยากเขียนรูป

เรื่องโดย....ฮักก้า :: thinksea@hotmail.com

"โคปุระแห่งพระโพธิสัตว์" ปราสาทบันทายกุฎี เขมร "หอนาฬิกาบิ๊กเบนและสะพานเวสต์มินสเตอร์" ลอนดอน อังกฤษ

อยากกลับไปเขียนรูปอีกบ้างหรือยังคะ คนที่เคยโยนสีโยนพู่กันทิ้งไปนาน และใจกล้าขึ้นมาบ้างหรือยัง คนที่เคยกลัวว่าภาพขี้เหร่ๆแรกหัดของตัวเองจะเลอะหน้ากระดาษ

มีคนอยากชวนคุณๆกลับไปเขียนรูปค่ะ และเขาอยากบอกคุณด้วยว่าเลิกกลัวได้แล้วนะ เพราะเขาก็เคยเขียนรูปไม่เป็นมาก่อน ตอนที่เกิดมาปากก็ไม่ได้คาบพู่กัน มือก็ไม่ได้ถือจานสี คลอดออกมาจากท้องแม่ 7 วัน แล้วเขียนรูปเป็นเลย นั่นไม่ใช่เขาแน่ๆ... เขาบอกอย่างนั้น

เป็นไปได้ว่าเขาคนนี้อาจเผลอบอกคุณไปกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ณ ที่ไหนสักแห่งก็เป็นได้ หรือไม่ก็บอกผ่านตัวหนังสือของเขา ในฐานะคนเขียนหนังสือที่เขียนเรื่องได้เพลินๆคนหนึ่ง ว่าไอ้การเขียนรูปนั้นเป็นกิจกรรมแห่งความสุข และลองว่าได้เขียนทีไรสารแห่งความสุขก็พลันหลั่งไหลออกมาแทบไม่รู้ตัว

ตั้งแต่ วาดฝันผ่านยุโรป ,ตามกลิ่นอินเดียแดง,อยากหยุดไว้ที่ปลายพู่กัน,ตามกลิ่นนางอัปรา,วาดไว้ในเมียนมาร์,เฉลียงตะวันออก ฯลฯ รายชื่อหนังสือเหล่านี้ซึ่งเป็นผลงานส่วนหนึ่งของเขาล้วนแต่เคยทำให้คุณอยากพาตัวเองออกเดินทางโดยที่ไม่ลืมพกอุปกรณ์เขียนรูปติดตัวไปด้วย

ก่อนหน้านี้หนังสือชื่อ “สีเปื้อนฟิล์ม” ของเขา ยังทำเอาฉันเปลี่ยนไป ในเวลาที่ดูหนัง ไม่ว่าจะเรื่องใดก็ตาม ติดนิสัยคอยจับจ้องมองหาว่า มันมีรูปเขียนของศิลปินคนใดผ่านตาให้ได้เห็นในบางฉากบางตอนบ้าง

สำหรับเจ้าของตำนาน “กลิ่นสีและกาวแป้ง” เช่นเขา ฉันขอยกให้เขาเป็นคนช่างเล่า ที่อยากเฝ้าติดตามอ่านผลงานเสมอค่ะ ไม่ว่าจะเป็นหน้าหนังสือของเขาเอง ตามหน้าหนังสือของคนอื่น อย่างเช่นในสูจิบัตรของศิลปินบางคน ที่เขาถูกเชิญให้เขียนในฐานะผู้เขียนคำนิยม ได้อ่านทีไร รู้สึกว่าไม่ได้สักแต่ว่าเขียน

แต่คราวนี้เขามีรูปกว่า 100 รูปมาล่อให้เราหลงใหลค่ะ เป็นรูปที่เขาเขียนขึ้นระหว่างเดินทางท่องเที่ยวตามสถานที่ต่างๆทั้งแดนไกลฝั่งยุโรป อเมริกา และแดนใกล้อย่างประเทศเพื่อนบ้านของเรา “กัมพูชา”

รูปทั้งหมดถูกตีพิมพ์ไว้ในหนังสือเล่มที่ชื่อ Journey of Coloration หรือ เส้นสีเดินทาง นอกจากหนังสือเล่มนี้จะพิมพ์รูปเขียนสีน้ำสวยๆสไตล์เขา(ที่รูปจริงหลายๆรูปได้มีผู้จับจองไปแล้ว) เขายังไม่ลืมที่จะเล่าถึงรูปนั้นๆ อย่างสั้นๆ ได้ใจความ พอที่จะทำให้เราได้รับรู้บรรยากาศและความรู้สึกที่เขามีต่อสถานที่เขาผ่านไปพบ กระทั่งสร้างแรงบันดาลใจให้เขาอยากจะบันทึกมันเก็บไว้ด้วยปลายพู่กัน

ถ้าภาระคือตัวทำลายความสุข แน่นอนค่ะว่าเขาคนนี้ก็ไม่ชอบแบกภาระโดยไม่จำเป็นไว้บนบ่าเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงนิยมเขียนแต่รูปเล็กๆ นอกจากจะพกพาสะดวกแล้ว อีกเหตุผลหนึ่งก็คือไม่ต้องออกแรงมากในเวลาที่ลงมือเขียน

รูปเขียนของเขาพาเราออกไปท่องเที่ยวโดยไม่ต้องต่อวีซ่าหรือเสียค่าเครื่องบิน แถมสนุกตรงได้ที่ได้จินตนาการและรู้สึกบางอย่างไปเอง เพราะมันไม่ใช่รูปถ่ายซึ่งบอกรายละเอียดแก่เราได้ชัดแจ้งมากกว่า

และนี่อาจเป็นเสน่ห์ของรูปเขียน ในขณะที่เราตื่นใจไปกับเส้นสีและรอยพู่กัน ว่าศิลปินรู้จังหวะมือ รู้ใจสี ที่จะแต่งแต้มมันลงไปได้อย่างไร ไอ้ลางๆในรูปที่เราไม่รู้ เราก็ได้ตั้งคำถามขึ้นมาเล่นๆด้วยว่า “มันคืออะไรกันน้า ตรงนั้น...ตรงนั้น”

แม้ว่าชีวิตนี้ เราๆหลายคนอาจจะยังไม่เคยได้ไปยลหอไอเฟล ที่ฝรั่งเศส ชมแดดสวยบนลานหินที่พระราชวังแวร์ซายส์ ย่างกรายไปแถวย่านท่าเรือที่อัมสเตอร์ดัม และล่องเรือกอนโดลานึกถึงอดีตแห่งรักที่อ่าวเวนิส หรือแม้แต่นครวัด เท้าของเราก็ยังไม่เคยได้ไปเหยียบเหมือนเช่นเขา ที่ดูเหมือนกำลังมายั่วยุ ให้เราเกิดกิเลสอยากลองเขียนรูปอีกสักตั้ง

เชื่อแน่ว่าเมื่อความคิดเราเดินไปสู่ความเข้าใจที่ว่า มุมที่เราเลือกจะเขียนรูป ไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นมุมที่วริศมาหราอะไร เมื่อใจเราพร้อมที่จะเขียน และความกลัวได้หายไปอย่างหมดสิ้น เราก็คงพลันถืออุปกรณ์เขียนรูป ไปนั่งหลบอยู่ที่มุมสบายอารมณ์สักแห่ง ลงมือเขียนและเขียนจนสมใจ

อาจเป็นมุมที่มองเห็นสะพานพระราม 8 ทอดข้ามลำน้ำเจ้าพระยา มุมที่มองเห็นคนเดินขวักไขว่ไปมาในตลาด แม่ที่กำลังนั่งหวีผมให้น้องอยู่ที่บ้าน หรือจะเลือกเขียนธรรมชาติล้วนๆแถบชานเมืองบางจุด เพราะไม่มีเวลาเดินทางไกลไปต่างจังหวัด และกำลังอยู่ในช่วงประหยัดทรัพย์ในกระเป๋า ที่ไหนก็ได้ที่ใจพร้อมจะเขียน
ถึงบรรทัดนี้เริ่มเชื่อง่ายและใจง่าย แล้วหรือยังคะ เชื่อง่ายว่าการเขียนรูปไม่ใช่เรื่องยาก และใจง่ายที่ลองลงมือเขียน ใจง่ายในเรื่องแบบนี้ ไม่มีอะไรต้องเสียหายค่ะ ฉันเองจากที่เคยกลัวๆก็เริ่มที่จะกล้าขึ้นมาบ้างแล้วหล่ะ (อย่างน้อยก็กล้าที่จะบีบสีให้คนอื่นแต้ม)

เผื่อว่าเขา.... พิษณุ ศุภ. เจ้าของรูปและเจ้าของข้อเขียน ในหนังสือ Journey of Coloration - เส้นสีเดินทาง จะอยากชวนเราไปร่วมทริป “เขียนรูปเป็นเพื่อนกัน” ตามที่ได้ชวนผ่านตัวอักษรมาถึงทุกๆคนที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ของเขา ซึ่งก็ได้บอกย้ำแก่เราด้วยว่า

“อยากให้งานเขียนชิ้นเล็กๆนี้เป็นที่ถูกใจของคนรักสีน้ำ เผื่อจะเป็นแรงบันดาลใจให้นึกอยากเขียนรูป ลองดูเถิดครับ ไม่ลองวันนี้ แล้วจะลองวันไหน”