Double Nature เราเรียนรู้ไปพร้อมๆกัน

เรื่องโดย....ฮักก้า :: thinksea@hotmail.com

Double Nature

ไม่ว่ามนุษย์จะอยู่ในช่วงวัยไหน ธรรมชาตินับเป็นเวทีสำหรับการเรียนรู้และการพบใหม่ๆได้เสมอ
ท่ามกลางความเป็นไปของสรรพสิ่งในสวนหน้าบ้าน เด็กน้อยวัยแรกเริ่มได้ช่วยชีวิตเจ้าหนอนมะนาวให้รอดจากการเป็นอาหารของนกกางเขนบ้าน ก่อนจะนำมาเลี้ยงไว้

เขาเฝ้าดูเจ้าหนอนนักหม่ำอยู่หลายวัน จนแปลงร่างห่อหุ้มเป็นดักแด้อย่างน่าอัศจรรย์ และด้วยความตื่นเต้นต่อจากนั้น เมื่อดักแด้แสดงมายากล มันแปลงร่างโผล่ผีเสื้อหางติ่งแสนสวย เกาะผึ่งปีกให้ขยายเต็มที่ โชว์งวงดูดน้ำหวานก่อนม้วนเก็บ

เป็นการทักทายเด็กน้อยสักพัก ก่อนโบยบินไปทำหน้าที่ของตัวเต็มวัยต่อไป

จากนั้น เขาได้พบกับความมหัศจรรย์อีกมากมายของผีเสื้อ

มีหนังสือภาพเล่มหนึ่งแสดงภาพดักแด้ของผีเสื้อหนอนกระท้อนและอธิบายว่า มันต้องใช้เวลาร่วมปีนอนอยู่ ก่อนจะกลายเป็นผีเสื้อแอตลาส ตัวใหญ่ถึง 1 ฟุต

มันไม่มีปาก ไม่กินอะไรเลย มีชีวิตแค่บินผสมพันธุ์แล้วก็ตายจากไป

ไม่เพียงแต่หนอนจะเป็นสิ่งเดียวกับผีเสื้อ ลูกอ๊อดก็เป็นสิ่งเดียวกับกบด้วย

เขาเฝ้าดูลูกอ๊อดในบ่อปลาเล็กๆ เป็นเวลานานนับเดือน ก่อนที่หางของมันจะหดหายไปพร้อมกับขาที่แข็งแรงยื่นออกมา และกระโดดขึ้นบกกลายเป็นกบ

เขาเคยเห็นภาพจากภาพยนตร์สารคดี เมื่อตัวอ่อนของแมลงปออยู่ในน้ำพุ่งไล่ล่าลูกอ๊อดเป็นอาหาร และเมื่อถึงคราวลูกอ๊อดเติบใหญ่หลายเป็นกบ ได้จังหวะตวัดลิ้นกระโดดงับแมลงปอกินอิ่มท้องได้เหมือนกัน

เด็กชายเล็กๆไม่ได้พูดว่า ...ที่แท้โลกก็เป็นเช่นนี้เอง โลกยังมีอะไรอีกมากมายเกินกว่าความสามารถที่จะเข้าใจของเขา

แต่อย่างน้อย หลังจากคืนวันเหล่านั้นเริ่มต้นขึ้น หลังจากที่เขาสังเกตเห็น “สายใยชีวิตที่เชื่อมโยงกัน” ระหว่างสรรพสิ่งรอบๆตัว และ “ความเปลี่ยนแปลง” ที่เกิดขึ้นตลอดเวลา

เป็นไปได้ว่า...เมล็ดพันธุ์ชนิดหนึ่งน่าจะได้งอกขึ้นแล้วในหัวใจดวงน้อยๆของเขา และพร้อมจะเติบโตไปสู่ต้นไม้แห่งความรักความเข้าที่งดงาม ยิ่งใหญ่ และลึกซึ้งกว่านั้น ในสักวันหนึ่ง

และความเป็นไปทั้งหมดนี้ ก็ไม่ใช่ประสบการณ์อันโดดเดี่ยวลำพังของเด็กชายช่างสังเกตคนหนึ่ง ตลอด 5 - 6 ปี ที่ผ่านมา แต่ยังมีชายวัยกลางคนคนหนึ่งคอยอยู่ใกล้ๆพร้อมจะอธิบาย แลกเปลี่ยน ตั้งคำถาม และตอบข้อสงสัยของเขาอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย

บ่อยครั้งที่พ่อลูกคู่นี้จูงมือกันไปสำรวจโลกสีเขียวที่กว้างใหญ่กว่าสวนหน้าบ้าน ในที่สุด ผู้ชายสองวัยก็ได้มีโอกาสเรียนรู้ “โลกใบหนึ่ง” ไปพร้อมๆกัน แม้ว่าสิ่งที่ “ตาสองคู่” สังเคราะห์ออกมาจะต่างกันก็ตาม

วันนี้ด้วยแรงบันดาลใจร่วมกัน ผลลัพธ์ของการเรียนรู้เหล่านั้นก็ถูกแปรออกมาเป็นงานศิลปะ ตั้งต้นที่ร่องความประทับใจของเด็กชายวัยแรกเริ่ม ขยายความด้วยโลกทัศน์ของชายวันกลางคน สุดท้ายจบลงที่ภาพวาดบนผืนผ้าใบและกระดาษ ทั้งหมดรวมกันประมาณ 30 ชิ้น