|
พรชัย ใจมา ... ขอเวลา 50 ปี สร้างวัดให้บ้านเกิด
เรื่องโดย....ฮักก้า
::
thinksea@hotmail.com
พรชัย ใจมา |
ตัวอย่างผลงานของ พรชัย ใจมา
ภาพจิตรกรรม ต้นโพธิ์ทอง หลังพระประธาน ที่บ้านสันต้นม่วงเหนือ ที่ พรชัยเคยฝากผลงาน ครั้งที่เรียนจิตรกรรม ศิลปากร ปี1
|
สำหรับฉันแล้วงานภาพเขียนประเภทจิตรกรรมไทย เป็นอะไรที่ชื่นชมแต่ไม่ถึงกลับชื่นชอบ
แต่มีบ่อยครั้งเหมือนกันที่ได้ติดตามฟังเหล่าวิทยากรผู้รู้จริง และเล่าสนุก นำชมภาพเขียนประเภทจิตรกรรมไทยตามวัดวาอาราม จากที่เคยชมพอหย่อนใจ ก็ชักจะรู้สึกชอบเข้าเสียแล้ว
และไอ้ชอบนี่แหล่ะที่มันมันก่อเกิดเป็นแรงผลักให้ต้องสนใจอะไรมากกว่าที่ตาเห็น อยากรู้อยากเข้าใจอะไรเพิ่มมากขึ้น ส่วนจะรักหรือไม่นั้น คงต้องรอเวลาให้ความชอบนั้นมันพัฒนาไปจนถึงระดับความชอบขั้นสูงก่อนค่อยว่ากันอีกที
มีคนจำนวนไม่น้อยที่ค้นยังไม่เจอว่าสิ่งที่ตัวเองรักนั้นคืออะไร โดยเฉพาะการงานแห่งชีวิต แต่เมื่อได้ลองฝึกฝนและหมั่นใส่ใจกับสิ่งที่เคยแค่ชอบ จนวันหนึ่งก็แทบไม่ทันรู้ตัวว่าได้รักมันเข้าเสียแล้ว มิหนำซ้ำเข้าขั้นหลงใหลอีกด้วยต่างหาก
ซึ่งฉันเดาเอาว่า ศิลปินที่ถูกคัดเลือกให้ได้รับ รางวัลศิลปธร สาขาทัศนศิลป์ ในปีล่าสุด อย่าง พรชัย ใจมา ก็น่าจะเข้าข่ายนี้อยู่บ้าง นั่นก็คือรู้ว่าตัวเองนั้นชอบและมีชีวิตผูกพันอยู่กับอะไร เมื่อได้เอาชีวิตลงไปคลลุกคลีอยู่กับสิ่งที่ชอบในช่วงเวลาหนึ่ง สุดท้ายก็แทบไม่ต้องตั้งคำถามเลยว่ารักไหม
ฉันเคยถามเขาในครั้งที่เขาเดินทางจากบ้านที่อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่ ลงมารับรางวัลที่เมืองหลวงว่า
อะไรทำให้คุณรักที่จะทำงานจิตรกรรมไทย และอะไรทำให้ผูกพันธ์ไม่ยอมเลิกรา แม้จะรู้มาบ้างว่าเขานั้นเติบโตมาในชนบทที่มีวิถีชีวิตผูกพันใกล้ชิดกับวัด กับงานบุญประเพณี และแวดล้อมไปด้วยญาติมิตรที่ทำงานในเชิงช่าง ในที่สุดก็เลือกเรียนทางด้านจิตรกรรมไทย
ความผูกพันนี่มันก็อธิบายไม่ถูกนะว่าทำไม อันดับแรกน่าจะเป็นเราอยากทำ อันดับสอง มันเหมือนกับว่าเวลาที่เรารู้สึก เราก็อยากที่ถ่ายทอดมันออกมาใช่ไหม พอเราถ่ายทอดออกมาเสร็จ มันก็เหมือนเราได้ทำอะไรลงไปแล้ว แสดงออกแล้ว เหมือนเราได้รางวัลตอบแทนอะไรสักอย่าง มันเป็นชิ้นงานออกมา ต่อให้วันหนึ่งภาพเขียนของเรา งานของเรา มันไปอยู่ตรงผนังวัด บ้านใคร หรือว่าที่ไหน เราไม่รู้แล้วล่ะว่ามันไปอยู่ไหน แต่มันเหมือนมีบางอย่างที่มันสั่งสมในตัวเรา เหมือนบ่อน้ำ ที่วันหนึ่งมันผุดขึ้นมา และออกมาเป็นชิ้นงาน
นับเฉพาะที่บ้านเกิดเขา ตอนนี้บ่อน้ำของพรชัยผุดขึ้นหลายจุดเลยค่ะ เพราะยามเมื่อว่างเว้นจากงานเขียนภาพที่ทำส่วนตัวอยู่ที่บ้านแล้ว เขายังรับงานออกแบบและสร้างวัดด้วย ซึ่งล้วนแต่เป็นการลงแรงทำให้ฟรี
กำลังออกแบบและสร้างแพงวัดอยู่ เขาหมายถึงวัดที่ บ้านสันต้นม่วงเหนือ บ้านเกิดเขา ที่ในครั้งที่พรชัยเพิ่งเรียน ปี 1 จิตรกรรรมฯ ศิลปากร แม้ฝีมือจะยังไม่ค่อยดี แต่ด้วยความไฟแรง พอปิดเทอม ก็ดิ่งตรงรีบกลับบ้านทันที เพื่อมาขอพระที่วัดเขียนภาพหลังพระประธาน เปิดเทอมกลับไปเรียนถึงได้รู้ว่าตัวเองสอบตกไปหนึ่งวิชา
งานออกแบบบานประตูและหน้าต่างของวิหาร พรชัยกำลังจะฝากผลงานไว้ที่ วัดแม่ก๊ะเหนือ อีกจุด
ส่วนใหญ่ผมจะคลุกคลีอยู่กับโครงการวัดวาอารามต่างๆทางภาคเหนือ เดิมทีวัดมันก็เป็นศูนย์รวมทางศิลปะอยู่แล้ว เราก็เอางานของเราเข้าไปผสมผสาน เราเรียนรู้อะไรมา ก็เอาความรู้เข้าไปช่วยตรงนั้น
เพราะการงานที่ลงแรงกายและแรงใจให้ไป มันได้ตอบแทนกลับมา ด้วยความสุข ที่แสดงออกให้เห็นทางสีหน้าและแววตาแล้วว่ามันมากขนาดไหน
ที่เขาบอกว่าเต็มรูปแบบที่สุดก็คืองานสร้างวัดแห่งใหม่ขึ้น พรชัยบอกว่าสร้างมาปีนี้ก็เข้าปีที่สามแล้ว
เวลานี้มันยังเป็นสำนักสงฆ์อยู่ ชื่อสำนักสงฆ์ฮอมบุญ ไม่จำเป็นว่าต้องทำงานที่เป็นงานส่วนตัวเราทุกอย่าง แต่เราเอาลักษณะงานที่เป็นเราไปประยุกต์ โดยที่ไม่ใช่การก๊อปปี้ของเก่า ขณะเดียวกันก็ไม่โมเดิร์นจนเกินไป เอาทั้งสงอย่างมาประสานกัน อย่างเราอยากจะใช้ไม้ แต่ว่าตอนนี้ไม้มันหายากแล้ว ก็ใช้เหล็กแทน แต่ทำอย่างไรจะให้มันงาม ก็พยายามผสมผสานกัน คิดไปก็สนุกดี
เป็นโครงการระยะยาว 50 ปี สร้างเสร็จ พรชัยบอก
อายุเราอาจจะอยู่ไม่ถึงก็ได้ ผมทำทั้งงานสถาปัตยกรรม จิตรกรรม ประติมากรรม ออกแบบ จัดแลนด์สเครปทุกอย่าง แล้วก็รวบรวมเพื่อนฝูงทางเหนือตั้งเป็นกลุ่มก้อน มาช่วยกันสร้าง มาสนทนาธรรม มาคุยกัน อะไรอย่างเนี้ย แต่ว่ามันจะเสร็จหรือไม่ก็ไม่รู้ เพราะว่าชีวิตมันก็ไม่แน่
แน่นอนว่าโครงการระยะยาวนี้ก็เป็นการลงแรงทำให้ฟรีอีกเช่นกัน
ถ้าทำงานให้กับวัด จะไม่ยุ่งเรื่องเงิน ไม่อยากไปวุ่นวายตรงนั้น เพราะอยากทำงานให้เต็มที่ สองถ้ามีเรื่องเงินเข้ามา มันมีปัญหาหลายอย่าง บางทีความคิดเราอาจจะไม่ทะลุปรุโปร่ง บางทีเขาว่าจ้างเรา เขาอยากได้อย่างนั้น อยากได้อย่างนี้ เลยตัดปัญหาเขียนให้ฟรี ทำให้ฟรีเลย แต่ห้ามติ(หัวเราะ)
เราอาจต้องรอนานหน่อย ที่จะได้เห็นงานแสดงเดี่ยวในเมืองหลวงของอดีตเจ้าของรางวัลเหรียญทอง ประเภทจิตรกรรมไทย จากหลายเวที ผู้นี้ เพราะงานสร้างสรรค์ที่เขากำลังทำอยู่ มันก็แทบจะล้นมือล้นความคิด ให้เขาแทบไม่ต้องปลีกตัวไปแสดงตัวตน ณ ที่ไหน
|
