นู้ดผู้หญิงในภาพเขียน มองอย่างไรก็ไม่อล่างฉ่างเท่าภาพถ่าย

เรื่องโดย....ฮักก้า :: thinksea@hotmail.com

ความงามในสรีระของผู้หญิง บ่อยครั้งที่ดาลใจให้ศิลปินสร้างผลงานดีๆ หลายชิ้นออกมาให้เราได้เสพ
รูปแบบ เส้น และสี ของศิลปินทำให้เรามองพ้นไปจากพุงหลามๆ ที่ตาเนื้อเรามองว่าช่างไม่น่าดู เช่นผู้หญิงที่พุงแบนราบ

หนำซ้ำลายเส้นที่ได้เห็นจากพุงหลามๆนั้นอาจกลายเป็นจุดเด่นที่สำคัญในภาพนั้นๆก็ได้

พลังของภาพมอบอารมณ์บางอย่างให้แก่เรา ..

เส้นเพียงไม่กี่เส้น สีที่ไหลไปตามจินตนาการและฝีแปรงของศิลปิน เรารู้สึกนึกคิดอะไรได้มากมายไปกว่า ผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งที่ยืนแก้ผ้าตัวขาวโพลนอยู่ตรงหน้า

ฉันเชื่อว่าในความเป็นภาพเขียน ต่อให้ผู้หญิงในภาพไม่มีอะไรปกปิดเรือนกายของเธอเลยสักชิ้น ยามที่คนดูภาพ อย่างมากก็แค่รู้สึกเย้ายวนใจ คงไม่ถึงขั้นรู้สึกกระสันอยากจะร่วมเพศขึ้นมาทันทีทันใด

แต่ถ้ามีท่านใดคัดค้าน ก็กรุณาส่งข่าวมาแลกเปลี่ยนความคิดกัน และที่สำคัญต้องอย่าลืมแนบ "ภาพต้องหา" นั้นมาให้ดูด้วย

ถ้าให้ผู้หญิงซักคนต้องเลือกระหว่างการเป็นผู้หญิงนู้ดในภาพถ่าย กับผู้หญิงนู๊ดในภาพเขียน คุณๆว่าเธอจะเลือกอย่างไหนมากกว่ากัน สำหรับฉันว่าอย่างหลัง

เพราะภาพเขียน ไม่ได้นำเอาทุกรายละเอียดในตัวเราที่ศิลปินมองเห็นลงไปในภาพ อาจจะเพียงแววตาและอิริยาบทท่าทาง

ปานที่ก้น ไฝทุกเม็ด หรือหัวนมไม่เป็นสีชมพู อาจไม่ใช่สิ่งที่ศิลปินคำนึงถึงก็ได้

แต่พวกเขาน่าจะคำนึงถึงองค์ประกอบในภาพที่ลงตัวมากกว่า

มิหนำซ้ำ ผู้หญิงที่เป็นแบบอาจจะรู้สึกภูมิใจและรักตัวเองมากขึ้น แม้ว่าจะอยู่ในวัยที่ก้นคล้อยนมหย่อนยานแล้วก็ตาม

ก็เพราะตัวเธอในภาพเขียน มันสวยด้วยเส้น ด้วยสี ด้วยเทคนิค อยากดูภาพให้นานๆ มากกว่าที่ก้มมองดูตัวเอง เพราะเห็นทุกวันอยู่แล้วต่อหน้ากระจก(เหวอ)

คิดเหมือนกันไหมว่า ถ้าภาพที่ตั๊ก - บงกช คงมาลัย ยืนแก้ผ้าถือขัน ในฉากหนังเรื่องไอ้ฟัก ผู้กำกับลองจินตนาการให้มันเป็นภาพเขียนของเธอแทน

เธอคงไม่ออกมาเรียกร้องหาตัวการที่นำภาพของเธอไปโพสต์ในเวบบอร์ดก็เป็นได้ เพราะอย่างไรมันก็ไม่มีวัน “อล่างฉ่าง” ได้เท่า

แต่หลายคนอาจไม่อยากดู เพราะหนังมันอาร์ตแบบสิ้นคิดเกินไป เพราะใครๆเขาก็อยากเห็นแต่ของจริงที่มาช่วยเสริมความสมจริงกันทั้งนั้น

เคยมีบทวิจารณ์ภาพนู้ด ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาวิชา "อาชญากรรมทางเพศและความรุนแรงต่อผู้หญิง" ศูนย์สตรีศึกษา มช.นำเสนอว่า

สตรีนิยมสายเสรีนิยม (Liberal Feminism) มองภาพนู้ด(ในแง่ภาพนู้ดสำหรับผู้หญิง)ว่าเป็นการปลดปล่อยประเวณี (Sexuality) ที่ถูกบีบบังคับของผู้หญิงให้เป็นอิสระ เป็นการแสดงถึงความเท่าเทียมกันระหว่างเพศ

สตรีนิยมสายมาร์กซิสต์ (Marxist Feminism) มองภาพนู้ดว่าเป็นการกดขี่ผู้หญิงอีกรูปแบบหนึ่ง อันมีผลพวงมาจากโครงสร้างของระบบทุนนิยม

สตรีนิยมแนวสุดขั้ว (Radical Feminism) ให้ความหมายของภาพนู้ดไปในทิศทางที่ว่า ความเป็นผู้หญิง(รูปร่างของผู้หญิง)ถูกให้ความหมายว่าเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้ชายตื่นเต้น ในระบบชายเป็นใหญ่ที่ให้ความสำคัญต่อผู้ชาย จึงมองสิ่งที่ทำให้ผู้ชายเกิดอารมณ์เป็นเรื่องสำคัญ ระบบคิดแบบนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อผลประโยชน์ของผู้ชาย ให้เป็นเรื่องของการครอบงำผู้หญิง และอาจนำผู้ชายไปสู่การประกอบอาชญากรรมทางเพศได้

ฉันไม่รู้ว่าตัวเองจัดอยู่ในผู้หญิงขั้วไหนทั้งสามขั้วนั้น เพราะเป็นคนชอบดูภาพนู๊ดทั้งที่เป็นภาพเขียนและภาพถ่าย

เมื่อตั้งข้อสงสัยว่าเหตุใดตัวเองถึงมีใจชอบดูภาพนู้ดนัก ก็ได้รับคำตอบแบบไม่คิดอะไรมากว่า คงเพราะเราที่มียีนส์ของผู้ชายอยู่ในตัวด้วยส่วนหนึ่ง

แต่สำหรับภาพถ่ายต้องไม่ใช่ภาพที่ผู้หญิงนั่งถ่างขาอ้าซ่า ที่คนถ่ายพยายามที่จะโคสอัพไปที่อวัยวะใดอวัยวะหนึ่งราวกับว่าชีวิตนี้กดชัตเตอร์เป็นอย่างเดียว และส่อนัยไปนัยทางให้เกิดอารมณ์ มากกว่าที่จะเป็นงานศิลปะตามข้ออ้างฉันว่าคนดูน่าจะพิจารณาเองได้ว่า อย่างไหนที่มันมากไป อย่างไหนที่มันงานศิลปะ

ขณะเดียวกันฉันก็เห็นด้วยกับความคิดของ นิธิ เอียวศรีวงศ์ ที่เขียนให้กับหนังสือรวมผลงานของนิวัติ กองเพียร ที่ว่า

"รูปโป๊ที่เกลื่อนแผงในเมืองไทยมาหลายสิบปีจึงหยาบคาย ไม่ใช่หยาบเพราะขาอ่อนผู้หญิง แต่หยาบเพราะเสนอผู้หญิงได้เพียงขาอ่อนของเธอ แม้แต่จะขายกามารมณ์ ก็รู้จักกามารมณ์มนุษย์เพียงผิวเผิน โง่เขลาต่อด้านที่เป็นความงาม ความละเมียดละไม และความรักซึ่งเป็นอารมณ์มนุษย์ที่มีความลึกกว่าอวัยวะมากนัก"

มีใครเห็นเป็นอื่นบ้างคะ