109 มองพิศ มองผ่านงานศิลป์

เรื่องโดย....ฮักก้า :: thinksea@hotmail.com

ปกหน้า

ฉันทิ้งหนังสือหลายๆเล่มที่ยังอ่านติดค้าง เพื่อมาจมอยู่กับหนังสือบางเล่มยาวนานเป็นอาทิตย์ และมีแนวโน้มว่าฉันยังจะพลิกอ่านหนังสือเล่มนี้ได้อีกเรื่อยๆ ตราบใดที่ฉันยังไม่มีโอกาสไปชมผลงานศิลปะชิ้นจริง ที่ผู้เขียนนำมาแนะนำไว้ในเล่ม

จำได้ว่าฉันเพิ่งไปงานเปิดตัวหนังสือ “โลกศิลปะ ศตตวรรษที่ 20” ของ ศิลปิน จิระพัฒน์ พิตรปรีชา เมื่อปี 2545 ซึ่งพิมพ์โดย สำนักพิมพ์เมืองโบราณ เผลอแป๊ปเดียวศิลปินท่านนี้มีหนังสือ “109 มองพิศ มองผ่านงานศิลป์” ซึ่งพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ พาส เวิร์ด ออกมาสู่สายตาคนอ่านอีกครั้ง ...คนอ่านที่สนใจใคร่รู้อยากศึกษาถึงงานบางชิ้นของศิลปินดังหลายๆคน ที่เดิมทีเราอาจเคยได้ยินแค่ชื่อผ่านหู

ที่ต้องใช้คำว่า แป๊ปเดียว ก็เพราะว่าการทำหนังสือดีๆสักเล่มออกมาไม่ใช่เรื่องที่จะได้กันแค่เพียงข้ามคืน แต่ต้องใช้เวลากลั่นกรองเนื้อหากันพอสมควร และยิ่งเป็นหนังสือที่ว่าด้วยแวดวงศิลปะด้วยแล้ว การจะดึงผู้อ่านวงนอกกระโดดเข้ามาคลุกวงในด้วยนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

ต้องเรียกว่า ทุ่มเท ..มีใจรัก และอยากให้บังเกิดขึ้นเท่านั้น สำหรับผู้เขียนเพราะว่าการจะหวังจากการกระทำเพื่อให้ได้ทั้งเงินทั้งกล่องนั้น แทบไม่มีแนวโน้มเป็นไปได้เลย

อย่างไรก็ตามฉันก็ยังเชื่อว่า ความปราถนาดีที่ผู้เขียนลงแรง คงจะส่งผลให้ความคาดหวังที่ผู้เขียนอยากให้บังเกิด ฉายชัดขึ้นมา นั่นก็คือ คาดหวังว่าหนังสือเล่มนี้จะมีส่วนเสริมสร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับศิลปะสมัยใหม่ให้กับนิสิต นักศึกษา ผู้ใฝ่รู้ และสนใจงานศิลปะ แต่ขาดแหล่งข้อมูลและแรงบันดาลใจเบื้องต้น

จิระพัฒน์บอกผ่านคำนำในหนังสือว่า “109 มองพิศ มองผ่าน งานศิลป์” ก็คือร้อยก้าวที่ผู้เขียนอาสาเป็นมัคคุเทศก์นำผู้อ่านไปพบกับ งานศิลปะที่เราเรียกว่า ศิลปะสมัยใหม่(MODREN ART) และศิลปะร่วมสมัย(CONTEMPORARY ART) โดยอาศัยภาพและตัวอักษรเป็นสื่อ 109 ภาพ ก็เปรียบได้กับ แต่ละก้าวต่อเนื่องกันที่เราจะได้สัมผัสกับงานศิลปะต่างยุคต่างสมัยในแต่ละหน้าของหนังสือ

แล้วกะลาของฉันถูกเปิดอีกครั้ง ต่อไปนี้คงไม่ใช่แค่ Vicent Van Gogh,Pablo Picasso,Salvador Dali,Gustave Klimt, Frida Kahlo และ Georgia O' Keeffe เท่านั้นที่ผ่านเข้ามานั่งในใจฉัน และทำให้ฉันเกิดอาการตะลึงพรึงเพลิดอยากรู้จัก แต่ยังมี Marc Chagall, Andrew Wyeth ,Alfred Sisley,Geoe Seurat,Henri Matisse,Winslow Homer และตามมาอีกเป็นโขยงที่ฉันอยากรู้จัก

รวมถึงศิลปินไทยหลายท่านที่ถูกนำมาแนะนำให้ได้รู้จัก ผ่านมุมมองของงานศิลปะบางชิ้น ที่ฉันอาจเคยมองผ่าน เมื่อมาฟังผ่านถ้อยคำอันกระชับและมองพิศภาพไปพร้อมๆกันด้วย ก็เกิดความลึกซึ้งขึ้นในใจอยากประหลาดเหมือนกัน

ไม่ว่าจะเป็น ประยูร อุลุชาฎะ,สวัสดิ์ ตันติสุข,ประเทือง เอมเจริญ,สุชาติ สวัสดิ์ศรี,อดิวัศว์ อังศธรรมรัตน์,กำธร เภาวัฒนาสุข,อิทธิพล ตั้งโฉลก,สมวงศ์ ทิพพรัตน์,อิทธิ คงคากุล,ศักดิ์วุฒิ วิเศษมณี หรือแม้กระทั่งงานศิลปะของผู้เขียน จิระพัฒน์ พิตรปรีชา โดยผลงานทั้ง 109 ภาพ ถูกแบ่งเป็น 4 หมวดหมู่ด้วยกัน อันได้แก่ Portrait,Figure,Landscape&Seascape,Still Life

ปกหลัง

จิระพัฒน์ พิตรปรีชา เป็นชาวจังหวัดตรัง นอกจากจะมีงานแสดงของตัวเองมาแล้วหลายครั้ง คนที่ติดตามอ่านคอลัมน์วิจารณ์ศิลปะ จะต้องเคยอ่านงานเขียนของเขาในหนังสือ บ้านและการตบแต่ง ของเครือ GM ยุคแรกเริ่มมาก่อน

นอกจากนั้นยังมีบทความนิตยสาร เรา , สารคดี,Bangkok Post,สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์,ไฮ-คลาส และวารสาร “ศิลปกรรม”

เขาจบการศึกษาระดับปริญญาโท วิจิตรศิลป์ จาก LONG ISLAND UNIVERSITY นิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา และขณะนี้ เป็นรองศาสตราจารย์ประจำภาควิชาทัศนศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่บางคนอาจเรียกเขาติดปากว่า ผศ.จิระพัฒน์

ไม่ว่าใครจะตัดสินว่าหนังสือ “109 มองพิศ มองผ่าน งานศิลป์” เล่มนี้เข้าตากรรมการหรือไม่ แต่อย่างไรก็ตามฉันก็เห็นว่า แรงบันดาลใจในการลุกขึ้นมาทำหน้าที่บางประการ(เล็กๆน้อยๆ)ของคนที่เป็นครู และทำงานศิลปะควบกันไป เช่นจิระพัฒน์

ก็ถือได้ว่า เป็นงานที่ "เล็กๆ แต่เป็นจริง"